Grand Prix-wegrace der Naties 1951
 Grand Prix-wegrace der Naties 1951
| ||
|---|---|---|
| ||
| Officiële naam | 20º Gran Premio delle Nazioni | |
| Land | Italië
| |
| Datum | 9 september 1951 | |
| Organisator | FIM/FMI | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde | Alfredo Milani
| |
| Eerste | Alfredo Milani
| |
| Tweede | Umberto Masetti
| |
| Derde | Nello Pagani
| |
| 350 cc | ||
| Snelste ronde | .svg){kind=small} Geoff Duke
| |
| Eerste | Geoff Duke
| |
| Tweede |  Ken Kavanagh
| |
| Derde | Jack Brett
| |
| 250 cc | ||
| Snelste ronde | Bruno Ruffo
| |
| Eerste | Enrico Lorenzetti
| |
| Tweede | Tommy Wood
| |
| Derde | Bruno Ruffo
| |
| 125 cc | ||
| Snelste ronde | Carlo Ubbiali
| |
| Eerste | Carlo Ubbiali
| |
| Tweede | Romolo Ferri
| |
| Derde | Luigi Zinzani
| |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde | Eric Oliver/ Lorenzo Dobelli
| |
| Eerste | Albino Milani/ Giuseppe Pizzocri
| |
| Tweede | Eric Oliver/ Lorenzo Dobelli
| |
| Derde | Pip Harris/ Neil Smith
| |
De Grand Prix-wegrace der Naties 1951 was de achtste en laatste race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1951. De races werden verreden op 9 september 1951 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start, maar de wereldtitels in de 350cc-klasse en de 500cc-klasse waren al eerder beslist.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]Voor Geoff Duke was de GP des Nations slechts een formaliteit, want hij was al wereldkampioen in de 350- en de 500cc-klasse. In de 250cc-klasse vormde Tommy Robb nog een kleine bedreiging voor Bruno Ruffo en in de 125cc-klasse konden rekenkundig nog acht coureurs wereldkampioen worden. Gianni Leoni en Guido Leoni waren echter al overleden, maar als de top acht geen punten scoorden, was Gianni postuum wereldkampioen omdat hij een overwinning had gescoord en Carlo Ubbiali niet. In de zijspanklasse was de spanning het grootst: daar stonden de combinaties Eric Oliver/Lorenzo Dobelli en Ercole Frigerio/Ezio Ricotti ex aequo aan de leiding met 26 punten.
Duitse deelname
[bewerken | brontekst bewerken]Begin 1950 had de FIM al bekendgemaakt dat men Duitsland weer wilde toelaten tot internationale races, maar Nederland en België hadden daar een stokje voor gestoken. Ook in dit seizoen namen er geen Duitsers deel, tot aan de GP des Nations, want hier verscheen Roland Schnell met een 350cc-Parilla aan de start. Waarschijnlijk kon dat omdat de FIM in haar najaarscongres al had besloten de Duitsers vanaf het seizoen 1952 weer toe te laten en mocht Schnell daar al een voorschot op nemen.
500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]De 500cc-race werd een succes voor het team van Gilera, dat met Alfredo Milani, Umberto Masetti en Nello Pagani een grote voorsprong nam op de Norton Manx van Geoff Duke. Voor Duke was dat allemaal niet belangrijk, hij hoefde slechts enkele punten te scoren om de constructeurstitel voor Norton zeker te stellen, want hij was al wereldkampioen.
.svg){kind=small}
Top tien eindstand 500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Geoff Duke |
Norton | 35 (37) |
| 2 | Alfredo Milani |
Gilera | 31 |
| 3 | Umberto Masetti |
Gilera | 21 |
| 4 | Bill Doran |
AJS | 14 |
| 5 | Nello Pagani |
Gilera | 10 |
| 6 |  Reg Armstrong |
AJS | 9 |
| 7 | Fergus Anderson |
Moto Guzzi | 8 |
| 8 | Enrico Lorenzetti |
Moto Guzzi | 8 |
| 9 | Tommy Wood |
Norton | 6 |
| Ken Kavanagh |
Norton |
350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Voor de derde keer op rij werd Ken Kavanagh tweede achter Geoff Duke. Het bracht hem op de vierde plaats in de eindstand. Jack Brett finishte als derde Norton-rijder voor Bill Doran met de AJS Boy Racer. Doran passeerde in de WK-stand Johnny Lockett.
Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
.svg){kind=small}
Top tien eindstand 350cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Geoff Duke |
Norton | 40 |
| 2 | Bill Doran |
AJS | 19 |
| 3 | Johnny Lockett |
Norton | 19 |
| 4 | Ken Kavanagh |
Norton | 16 |
| 5 | Jack Brett |
Norton | 15 |
| 6 | Les Graham |
Velocette | 14 |
| 7 | Reg Armstrong |
AJS | 11 |
| 8 | Bill Petch |
AJS | 10 |
| 9 | Cecil Sandford |
Velocette | 9 |
| 10 | Tommy Wood |
Velocette | 8 |
250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]De kleine kans die Tommy Wood nog had op de wereldtitel werd de grond in geboord door Enrico Lorenzetti, die hem met slechts 0,8 seconde verschil versloeg. Een overwinning van Wood was ook niet genoeg geweest, want Bruno Ruffo werd derde en wereldkampioen. De overwinning van Lorenzetti was niet genoeg om de inmiddels overleden Dario Ambrosini in de eindstand te passeren.
Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien eindstand 250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Bruno Ruffo |
Moto Guzzi | 22 (26) |
| 2 | Tommy Wood |
Moto Guzzi | 18 (21) |
| 3 | Dario Ambrosini (†) |
Benelli | 14 |
| 4 | Enrico Lorenzetti |
Moto Guzzi | 12 |
| 5 | Gianni Leoni (†) |
Moto Guzzi | 10 |
| 6 | Maurice Cann |
Moto Guzzi | 6 |
| 7 | Arthur Wheeler |
Velocette | 6 |
| 8 | .svg){kind=small} Benoît Musy |
Moto Guzzi | 3 |
| Wilf Hutt |
Moto Guzzi | ||
| Fergus Anderson |
Moto Guzzi | ||
| Alano Montanari |
Moto Guzzi |
125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]De grootste bedreiging voor Carlo Ubbiali was Cromie McCandless, die slechts vier punten achterstand in het WK had. McCandless was echter kansloos, want hij werd op ruim twee minuten achterstand gereden en eindigde zelfs een minuut achter derde man Luigi Zinzani. In de WK-eindstand bleef McCandless zelfs nog achter de overleden Gianni Leoni, die postuum tweede werd.
Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien eindstand 125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Carlo Ubbiali |
Mondial | 20 |
| 2 | Gianni Leoni (†) |
Mondial | 12 |
| 3 | Cromie McCandless |
Mondial | 11 |
| 4 | Luigi Zinzani |
Morini | 10 |
| 5 | Guido Leoni (†) |
Mondial | 8 |
| 6 | Vittorio Zanzi |
Morini | 7 |
| 7 | Romolo Ferri |
Mondial | 6 |
| 8 | Les Graham |
MV Agusta | 4 |
| 9 |  Juan Soler Bultó |
Montesa | 4 |
| 10 | Raffaele Alberti (†) |
Mondial | 3 |
| Nello Pagani |
Mondial |
Zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]Eric Oliver/Lorenzo Dobelli en Ercole Frigerio/Ezio Ricotti stonden gelijk aan kop van het wereldkampioenschap, maar Frigerio/Ricotti komen in uitslag niet voor. Het is niet waarschijnlijk dat ze niet gestart zijn, maar de overwinning ging naar Albino Milani/Giuseppe Pizzocri, die Oliver 0,4 seconde voor bleven. De rest van het veld had het nakijken: Peter "Pip" Harris en Neil Smith stonden op het podium, maar waren op een ronde achterstand gereden. Eric Oliver, die ook - zonder succes - in de 500cc-race was gestart, scoorde zijn derde wereldtitel op rij.
Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
|
Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien eindstand zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Eric Oliver |
Lorenzo Dobelli |
Norton | 30 (32) |
| 2 | Ercole Frigerio |
Ezio Ricotti |
Gilera | 26 |
| 3 | Albino Milani |
Giuseppe Pizzocri |
Gilera | 19 |
| 4 | Pip Harris |
Neil Smith |
Norton | 8 |
| 5 |  Jean Murit |
André Emo |
Norton | 5 |
| 6 | Jacques Drion |
Bob Onslow |
Norton | 5 |
| 7 | Ernesto Merlo |
Dino Magri |
Gilera | 4 |
| 8 | Giovanni Carrù |
Carlo Musso |
Carrù-Triumph | 4 |
.svg){kind=small} Marcel Masuy |
Denis Jenkinson |
Norton | ||
| 10 | Cyril Smith |
Bob Onslow |
Norton | 3 |
| Hans Haldemann |
Josef Albisser |
Norton |
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten
- ↑ Sante Geminiani was tijdens de trainingen van de Ulster Grand Prix dodelijk verongelukt.
- ↑ Bob Foster had na de GP van België zijn carrière beëindigd.
- ↑ a b c d Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
- ↑ Dario Ambrosini was tijdens de trainingen van de Grand Prix van Frankrijk dodelijk verongelukt.
- ↑ a b Gianni Leoni was tijdens de trainingen van de Ulster Grand Prix dodelijk verongelukt.
- ↑ a b Guido Leoni en Raffaele Alberti waren op 6 mei tijdens een Italiaanse kampioenswedstrijd op het stratencircuit van Ferrara verongelukt.
| Vorige race: Ulster Grand Prix 1951 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 3e seizoen (1951) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1952 |
|
| ||
| Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1950 |
Grand Prix-wegrace der Naties | Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1952 |
· 
· 
· ·